Rozdział 21 "Chęć Mordu"

Rozdział Dedykuję Kochanej Domi L, Shori Chan, Mirajane oraz Kiri Chi ^-^

Dzień zapowiadał się pogodny -od rana świeciło słońce i tylko gdzie nie gdzie na niebie pojawiały się nisko latające jaskółki, zwiastując deszcz.
-Gray! -Natsu uderzył pięścią w ziemię rozwalając przy tym dość spory obszar lasu, przez który jeszcze kilka minut temu przebiegali. Tytania złapała chłopaka za chabety i podniosła go do góry odwracając w swoją stronę. Każdy chciał domagać się wyjaśnień.
Mimo, iż Dragneel nie zważał na słowo "brat Zerefa" które padło z ust Fullbustera raz, czy dwa to resztę grupy od razu coś zaniepokoiło.
-Natsu może nam to wyjaśnisz? -Spokojnym wzrokiem spojrzała na chłopca którym zaraz mocno potrząsnęła.
-Co mam Ci wyjaśniać, Erza! Trzeba ura... -Tym razem wkurzył się i zniecierpliwiony Dreyar, którego zachowanie młodzika irytowało bardziej niż wszystkich tutaj łącznie zebranych. Uderzył go piorunem aby się opamiętał, bo ratowanie Lucy było tylko i wyłącznie jego obsesją, jednakże ten zaabsorbował elektryczny pocisk  i spojrzał na wszystkich wrogo.
-Braciszku.. -Zachowanie brata zaniepokoiło jego siostrę, niby kilkanaście minut temu zachowywał się podobnie ale ten jego wzrok. Czarne ślepia z białymi przebłyskami na głównej źrenicy oznaczało tylko jedno -stracenie nad sobą kontroli.
-Natsu uspokój się! -Krzyknęła Tytania.
-Obiecaliście...sami także chcieliście uratować Lucy, a teraz co?! Zamartwiacie się słowami tego dupka Graya? Co z wami! Co z was za przyjaciele! Jesteśmy przecież rodziną prawda?
Każdy z nas wycierpiał bardzo dużo w swoim życiu, ale brnął dalej... kiedy dołączyła do nas Lu.. wszyscy byliście uśmiechnięci. Staliśmy się ogromną grupą pełną samych dobrych osób, walczących dla dobra gildii! Dla dobra nasz wszystkich! Co się takiego zmieniło? Wasze nastawienie do całej tej sytuacji zmieniło się kiedy usłyszeliście, że jestem bratem Zerefa?! Żałosne, myślałem że na przyjaciół zawsze można liczyć. Będę szukać Lucy na własną rękę, odchodzę z gildii. -To co własnie powiedział Natsu wciągnęło w rozpacz jego przyjaciół z gildii, według nich wszystkich powiedział on prawdę jednakże nikt nie miał zamiaru się przyznać. Gajeel poczuł silną chęć przywalenia samemu sobie w twarz, Laxus aż wrzał od złości, Erza udawała że wszystko jest okej, Wendy ze wszystkich sił powstrzymywała łzy nadal lecząc Juvię, a Mirajane wzięła głęboki wdech.
-Natsu.. my się po prostu o Ciebie martwimy, martwimy się o wszystkich naszych przyjaciół nawet tych którzy już odeszli. Bardzo dobrze wiemy jak ważna jest dla ciebie Lucy i ile razy starałeś się ją chronić, ile razy ją ratowałeś. To też jest nasza przyjaciółka, członkini naszej wielkiej rodziny jaką jest Fairy Tail, ale!  Myślisz, że to nie jest dziwne? Skąd Gray wie takie rzeczy, sam przed chwilą przyznałeś co do bycia bratem Zerefa. To nic nie zmienia po prostu chcemy... -Niekulturalnie wtrąciła się Tytania, której puściły nerwy. Od małego wiedziała kim był czarny mag, jakich czynów się dopuścił. Ile przez to przecierpiała, nie liczył nikt.
-Chcemy poznać prawdę! Jak mogłeś nigdy nie zdradzić nam tak ważnego sekretu?! -Próbując rzucić się z pięściami na chłopaka została złapana za ramiona przez Mirę i Gajeela których zachowanie królowej wróżek niemalże zwaliło z nóg.
-Bo to był sekret. -Przetarł ręką krew z wargi i pozwolił łzie skapnąć na ziemię kiedy uśmiechnął się do przyjaciół po raz ostatni. Spojrzał smutno na Naomi i przygryzając wargi zaczął biec przed siebie. Tytania upadła na ziemię, nie wytrzymała emocje za bardzo dały się we znaki.

-Erza!
-Przepraszam Natsu, poniosło mnie..- Zdołała jedynie tyle wydukać próbując powstrzymać się od płaczu, jednakże w końcu krzyknęła ze złości połączonej ze smutkiem aby dać upust emocjom.
-Chciałam abyś wyjawił ten sekret jak najszybciej, ale ty wolałeś bawić się w przyjaciela. Nigdy Ci tego nie wybaczę Etheriasie Natsu Dragneelu. To ty byłeś... -Z myśli czerwonowłosej wyrwało ją tupnięcie nogą przez nikogo innego jak Naomi. Spojrzała na dziewczę które klękała przed wszystkimi ze schyloną głową, przezroczyste plamy uciekały od niej aby w końcu móc opaść bezdźwięcznie na ziemię.
-Zabijcie mnie, nie mogę z tym żyć. Być jedną z rodzeństwa Zerefa jest złe! Co jeśli zrobię coś okropnego? Co jeśli..
-Cii nie zrobisz. Nie przejmuj się kochana, wszystko wyjaśni się już niedługo, a teraz daj opaść emocją i przytul się do mnie. -Uśmiechnięta Strauss wystawiła ku niej rozpostarte ramiona chcąc dodać otuchy dziewczynce, która jak widać nie mogła znieść takiego faktu. Zawsze chciała walczyć dla dobra swoich przyjaciół, dla swoich bliskich, z miłości, a teraz? Wszystkie plany legły w gruzach przez jedną tak dobijającą wiadomość.
Magowie z Fairy Tail byli jedynymi osobami, które były w stanie poznać tak ciężki sekret który chętnie ktoś z rady magicznej by wyłapał aby zdobyć czarnego maga.
-Interesujące... -Szepnęła dziewczyna z okiem w którym mieścił się mały zegarek, wyszła do tłumu i rozpostwierając ramiona rzekła:
-Aelph! Zaphkiel!
-Kim ona jest?! -Krzyknęła Wendy patrząc na dziewczynę która sama siebie postrzeliła, ale żyła nadal wgapiając swe puste ślipia niczym harpia w wyborną ofiarę.
-Jestem Bogiem Śmierci...

                                             "Jeśli nie tracisz przyjaciół, nie idziesz na przód" 

W tym samym czasie Lucy Heartfilia toczyła walkę na śmierć i życie, na śmierć którą mogła ponieść tylko ona, jednakże nie poddawała się i pragnęła walczyć dalej stawiając własne życie na szali.
-Przestań walczyć tylko się poddaj! Nic już nie zrobisz, jesteś niczym tylko ptakiem który nie potrafi latać. -Nie wiadomo czy czarny mag próbował zniszczyć poczucie odwagi u Heartfili czy też wprowadzić ją w błąd, jednakże brak poddawania się u smoczej zabójczyni był wręcz irytująco ciekawy.
-Jestem ptakiem, który ucząc się latać wydrapie ci oczy. -Krzyknęła niespodziewanie pojawiając się tuż za nim i atakując go kopniakiem w plecy, przez co ten poleciał kawałek dalej.
Żeby jeszcze tego było mało, jej magi nie było prawie wcale używała swojego życia jako energii do podtrzymania bramy Wężownika!
-Jestem zaskoczony twoją wytrzymałością, lecz wiem że długo tak nie pociągniesz. Zaraz zamienisz się w klucz, jeśli dalej będziesz oddawać swoje życie. -Parsknął śmiechem niczym postać z horroru które zawsze po brutalnym pobiciu wstają jak nigdy nic i atakują ze zdwojoną siłą -tak własnie było z Zerefem, którego chęć mordu była ogromna.
-Cholera...
-Moja pani proszę, odwołaj mnie! -Krzyknął wąż zamieniając się w postać kobiety. Złoty błysk było widać z kilku kilometrów dzięki czemu Natsu od razu go wychwycił.
Nagle przed ciałem Lucy pojawiła się dziewczyna o długich jak u roszpunki czarnych włosach, czerwonych oczach oraz lekko wystawającym językiem węża. Czarna szata, którą otaczał biały pył idealnie kontrastowała z widokami jakie dostarczała wszystkim Opiuhus.
-Nie mogę... muszę pokonać Zerefa... -Krew którą odkaszliwała, dotkliwie przeraziła  wężowniczkę. Ta przerażona stanem swojej pani wymusiła zamknięcie swojej bramy, aby nie męczyć jej fizycznie. Jednocześnie chciała zabrać ją do świata gwiezdnych dusz, ale nie była w stanie gdyż w momencie kiedy zamykała bramę jej właścicielka została brutalnie rzucona o kolumnę.
-A taka waleczna, byłaś na początku. -Powiedział czarny mag strzelając kośćmi w dłoniach, kiedy podszedł bliżej do dziewczyny. Złapał po chwili za jej twarz i zaczął mocno ściskać tak jakby nie obchodziła go krew która miałaby zaraz trysnąć na jego posturę kiedy zgniecie twarz blondynki doszczętnie.
-Proszę...zostaw Fairy Tail w spokoju. Zostaw Natsu...proszę. Nie chcę aby stała się im jakakolwiek krzywda... -Łzy połączone z krwią która spływała ze skroni dziewczyny spadały bezdźwięcznie na ziemię zabarwiając kafelki na czerwono. Jej uczucia nie zmieniły się przez cały ten czas, cały czas wspominała jego uśmiech. Misję które razem wypełniali, a potem musieli płacić za zniszczenia.
Ich pierwszy pocałunek...stuk stuk...Wyznanie miłosne...stuk...stuk... Ich wspólna noc...stuk....

Nagłe uderzenie mięśnia sercowego o klatkę piersiową dziewczyny pozwoliło na otworzenie jej oczu na oścież aby zobaczyć przygryzioną wargę i łzy na policzkach jej oprawcy. Kto by pomyślał, że tak własnie zginie?
O czym ona myślała kiedy zamierzała zabić tak brutalnego, bezwzględnego, bezuczuciowego, beznamiętnego, czarnego maga jakim był Zeref?
Chciała po raz ostatni ujrzeć twarz swojego ukochanego, spędzić chociaż jeden dzień w jego ramionach. Pragnęła objąć go za kark i pocałować delikatnie przekazując swoje uczucia tak aby nigdy nie zapomniał jaką miłością ją darzy.
Nie wiedziała czemu, ale chciała spędzić z nim resztę życia. Była zakochana po uszy, a to uczucie nie zniknęło nawet po tak długiej rozłące jaką był rok.
Przypomniała sobie kiedy poczuła ukłucie w sercu, widząc jak Natsu wraca z rocznej wyprawy i patrzy prosto na nią. Jej czekoladowe oczy zaczęły krwawić, gdy czarny mag ścisnął jej twarz mocniej. Gdyby tylko chciał mógłby zabić ją od razu -więc dlaczego wciąż tego nie zrobił?
Zjechał dłonią na szyję i trzymając ją mocno wyszedł z ruin zamku, a po chwili wyrzucił ciało blondynki z tak wielkiej wysokości. Zaczął ocierać swe łzy patrząc na spokojnie opadające, bezwładne ludzkie ciało dziewczyny.
-Wybacz, Natsu. Nie możecie mieć potomka. -Wzdrygnął się na samą myśl o czymś tak bezwartościowym i błahym. Jedyne czym powinien się teraz interesować to to czy jego armia zaczyna się zbierać.
-Wybacz, ale tak się stanie. -Zimny oddech na karku czarnego maga, dał się we znaki. Lekkie drganie i rozszerzone źrenice patrzyły przed siebie nie chcąc się odwrócić. Nagle męska dłoń złapała mężczyznę za ramię i ścisnęła.
-Kim ty jesteś? -Spytał spokojnie, gdyby nigdy nic Dragneel.
-Ja? Jestem jednym z twoich koszmarów. Gray Fullbuster, zapamiętaj mnie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kurdeczka, pierwszy raz się wyrobiłam z rozdziałem w tydzień!
Co jak co, ale jestem z siebie na prawdę dumna ^-^
Akcja staje się dzika, intensywna, strasznie zmylająca ja to wiem! Spokojnie, tak ma być.
Moja opowieść nie ma być ani jak w "Romeo i Julii" czy też innej powieści romantycznej co to to nie! To ma być dramatyczne, ciężkie ale miłosne opowiadanie o Fairy Tail.
Powstała także zakładka z nowymi gwiezdnymi duszami!
Niektóre jeszcze się nie pojawiły, ale zrobię to w przyszłym czasie na razie muszę się skupić na następnym rozdziale.
W zeszłym roku nie chciało mi się uczyć więc dlatego miałam tyle czasu, a teraz? Nawet nie muszę ot co! Słucham na lekcjach wykładów, a potem po powrocie piszę dla was rozdział z bananem na mordce wiedząc że jednego dnia załapię dobre oceny. Taki rok może być!
A więc pozdrowionka! Do nexta!